آسمان

به آسمان غصه ام تو ماجرای راهمی

و یا به رای آن نگه سپیده صبح و جانمی

نظر به جان و غم که در خوشی رسد تلاش هر

ورای سر ماورا همان هوای رازمی

جدای قصه ام روا کجا روم به ناکجا

سراب رود و برکه ای نوشته ی خیالمی

به بی کسی دوای من چه دم ز مبتلای من

که چاره راه من چرا نمی رسد به عالمی

قرار جان من نفس نه در قفس که بسته است

فرای پر زدن کجا کرانه  را روم کمی

دمک سرای آن زمان که در گذر به شادمان

به کس سراغ بد مده که مر حمی به قلبمی