وبلاگ اندیشه نو

می ببرد برده را باز بگیرد قدم!ره به سرا نگذرد صحبت بودن کرم!گر برسد کوی تو ره به در سوی تو!جمله قرار آیدم واژه سرایم قلم!گفته ی پیمان بود چهره ی وجدان خرد!گشته نکویت کمان قوس هلالی که خم!خفته وزش را تبه رفته بیارد خبر!عالم ماتم نهان گر چه در آیم ز غم!لحظه ی وجدان نکو تا که شوی روبه رو!دیو بد اهریمنی صاحب گیتی ستم!غصه دمک عاشقی بگذرد این فارغی!​​​​​​​کز ره کویت چنان یار نکو در برم! وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

بودن مامن مرا خاطره رویا برم!دیدن معنا سرا در غم زیبا برم!سّر حقیقت چنان می بردم در عجب!نای توان نایدم صورت بی جا برم!​​​​​​​عاقبتم موعدی تا به عقوبت رسم!​​​​​​​چون که بود دنیوی فکر نفس ها برم!گشته مهیا مرا فرصت چون روشنی!کز دل شب ظلمتی روشن دارا برم!جان مرا آرزو خدمت کوتان نکو!​​​​​​​ره به درستی برم سوی وزش ها برم! وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

صورت زیبایی ات نقش روا غمزه ها!لحظه ی در روشنی پرتو رویت فرا!گشته ی سودایی ات عالم معنایی ات!می برسد لحظه ای عاشق جانان رها!خفته مرا دیده ام درد نظر چیده ام!راه قدم رفته را عالم بودن چرا!طرفه خبر از تو را آوردم لحظه ها!درد فراغت چنین می شکند در سرا!روشن پرتو کشد رخ به عیان چهره را!دیده نظر بر افق می زندم تا فنا!غصه دمک غم نشد ماتم دوری چنان!گم شده ام در زمان درد و عذابم بیا! وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

دگر تنها دگر دردم بدین بودن چه معنا را!

چنان در گوشه ای محوم فغانم ناله سودا را!

سری آشوب بیماری چو آتش می زند کاری!

قراری نایدم امشب ز این بودن که سکنا را!

نگاهم در خلا باشد پی آن آشفتگی جانی!

سیه تاریکی ظلمت رسا گشتن به فردا را!

ندارم وصل آمالی به خوابی یا که بیداری!

چنان در هر نفس گنگم چو تکراری نماها را!

دمک از درد خود گفت و از آن گل غنچه ی پیدا! 

که شبنم گوشه ای بر آن دهد پیغام زیبا را!

وبلاگ اندیشه نو...

دستی توان برآرم برتاب موی زیبا! روشن شوم ز مستی از یک نگه به رویا! در حالت نگاهت سیمای روی ماهت! هر دم کشم به آهی از سینه تا بلایا! رخ را نکوی زیبا رحمی به حال ما کن! تا در نظر به شادی راهی به کوی سیم وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

زمینم آسمان جایی تفکر ماوراهایی! که ذلت بیش از این ناید مگر در ماجراهایی! گرفتارم سیه بندی که در پی غصه ها باید! وزآن اندوه آتش سر چه می بارد نداهایی! دگر عزمم چنین باید که رفتن را گزین شاید! درا گرمی وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

باشد مرا محبوس بند پرواز من ناید روا! زین عزلت تنهایی ام در هر نفس تا انتها! دردی زند در سر چنان کز آتش پنهان آن! آید غزل سودای دل بیند ولی باشد رها! میلی دگر از منظر خورشید تابیدن مباد! احوال آثارم چ وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

بزن تیری ز آن ابرو که باشد همچو پیکانی! رها گردم ز این آتش که باشد در دل و جانی! نوایی می زند بر سر ز سودایی مرا آخر! نباشد بخت جانانی رسیدن وصل هجرانی! کدامین شب سحر نوری زند پرتو بدان صورت! که هر شب وبلاگ اندیشه نو...ادامه مطلب

نگار خوش ادای من رسا به حال زار من

که بوسم آن لبان تو به وقت جان کنار من

به زلف ناز روی تو چه ها برم به ناله ها

چو زلف یک پری کنم نوازشت بهار من

تو گر رسی به آینه نظر کنی به روی خود

رسی به چهره ات پری شوی به انتحار من

تو عشق چون فرشته ای که بر زمین نشسته ای

کمی ز حال من بجو تویی حیات و کار من

به هر نفس که می کشم تو در نگاه من شوی

بیا به روشنی رسم بگو که گشتی یار من

دمک ز بودنت خوش و چه شاد خنده می کند

که آمدی و مانده ای و گشته ای قرار من

وبلاگ اندیشه نو...

عجب صبح دل انگیزی هوا چون پرتو تابان

نسیمی در وزش یک رو زند بر صورت و جانان

چنان مدهوش این هستی که در عالم نمی گنجد

حضوری در طراوت تا رسد گل را چنان خندان

تبار روشنایی هم به کار آید اگر تابد

چنان با دورمان پیمان که بینی یک اثر از آن

بگو یاران من تا کی غم این روزگاران را

رسا بر حال خوش با من برقصا با دگر مستان

تبارت روشنی نامت سلامت انتها راحت

منم یک غنچه ی خندان مگر تن را دهی از جان

وبلاگ اندیشه نو...